قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، إذا قیل لکمْ چون شما را گویند: تفسحوا فی الْمجالس در مجلس فراختر نشیند، فافْسحوا یفْسح الله لکمْ جنبید و فراخ نشیند تا الله شما را جاى فراخ کند.
و إذا قیل انْشزوا فانْشزوا و چون شما را گویند: برجهید، برجهید یرْفع الله الذین آمنوا منْکمْ تا الله بردارد ایشان را که گرویدند از شما. و الذین أوتوا الْعلْم درجات و ایشان که دانش دادند ایشان را درجههاشان بردارد در مزد، هم گوینده و هم شنونده را در مجلس. و الله بما تعْملون خبیر (۱۱). و الله بآنچه شما میکنید داناست و از آن آگاه.
یا أیها الذین آمنوا اى گرویدگان! إذا ناجیْتم الرسول چون خواهید که با رسول من راز کنید، فقدموا بیْن یدیْ نجْواکمْ صدقة پیش از راز خویش صدقهاى فرا فرستید. ذلک خیْر لکمْ آن به است شما را و أطْهر و آن پاک دارندهتر بود دل مسلمانان را، فإنْ لمْ تجدوا و اگر نمىیاوید چیزى که صدقه دهید، فإن الله غفور رحیم (۱۲). الله آمرزگار و بخشاینده آنچه گذشت بیامرزید.
أ أشْفقْتمْ بترسیدید؟ أنْ تقدموا بیْن یدیْ نجْواکمْ صدقات که پیش از راز خویش صدقهاى دهید؟ فإذْ لمْ تفْعلوا اکنون که نکردید، و تاب الله علیْکمْ و از شما توبه و عذر بپذیرفت فأقیموا الصلاة پس نماز بپاى دارید، و آتوا الزکاة و زکاة مال دهید. و أطیعوا الله و رسوله و فرمان برید خدا و رسول او را و الله خبیر بما تعْملون (۱۳). و الله داناست بآنچه شما میکنید و آگاه.
أ لمْ تر إلى الذین تولوْا نبینى ایشان را که بدوستى گرفتند و بپذیرفتند قوْما غضب الله علیْهمْ قومى را که الله بر ایشان بخشم است. ما همْ منْکمْ و لا منْهمْ نه از شمااند که مسلمانانید و نه از ایشانند که جهودانند. و یحْلفون على الْکذب و سوگند میخورند بدروغ، و همْ یعْلمون (۱۴). و ایشان میدانند که دروغ زنانند.
أعد الله لهمْ عذابا شدیدا بساخت الله ایشان را عذابى سخت، إنهمْ ساء ما کانوا یعْملون (۱۵). که ایشان بدکردار قومىاند و بدکار که میکنند.
اتخذوا أیْمانهمْ جنة سوگندان خویش سپر گرفتند فصدوا عنْ سبیل الله تا برگشتند از راه خداى. فلهمْ عذاب مهین (۱۶). ایشان راست عذابى خوار کننده.
لنْ تغْنی عنْهمْ بکار نیاید ایشان را أمْوالهمْ و لا أوْلادهمْ من الله شیْئا نه مالهاى ایشان و نه فرزندان هیچیز أولئک أصْحاب النار همْ فیها خالدون (۱۷). ایشان در آتشند جاویدان.
یوْم یبْعثهم الله جمیعا آن روز که بر انگیزد الله ایشان را همه فیحْلفون له کما یحْلفون لکمْ و او را سوگندان میخورند، همچنانک شما را سوگند میخورند درین جهان بدورغ. و یحْسبون أنهمْ على شیْء و مىپندارند که بر چیزىاند ألا إنهمْ هم الْکاذبون (۱۸). آگاه باشید که قومى دروغ زنانند.
اسْتحْوذ علیْهم الشیْطان چیره شد بر ایشان دیو و زور گرفت فأنْساهمْ ذکْر الله بر ایشان فراموش کرد یاد الله و بایشان سست کرد و خوار. أولئک حزْب الشیْطان ایشان سپاه دیواند ألا إن حزْب الشیْطان هم الْخاسرون (۱۹).
آگاه باشید که سپاه دیو ایشانند که زیان کاران و نومیدان و کم آمدگاناند.
إن الذین یحادون الله و رسوله ایشان که خلاف میکنند با خداى و رسول او و در جز راه میروند. أولئک فی الْأذلین (۲۰). ایشانند که در گروه خوارتر همه خواراناند.
کتب الله خداى نوشت لأغْلبن أنا و رسلی که من کم آرم و رسول من دشمن را. إن الله قوی عزیز (۲۱).
الله تاونده است.
لا تجد قوْما نیاوى هرگز هیچ گروه یوْمنون بالله و الْیوْم الْآخر که گرویده باشند بخداى و روز رستاخیز یوادون منْ حاد الله و رسوله که دوستى میدارند با کسى که خلاف دارد و کژى با خداى و رسول او، و لوْ کانوا آباءهمْ و هر چند پدران ایشان باشند، أوْ أبْناءهمْ یا پسران ایشان، أوْ إخْوانهمْ، یا برادران ایشان أوْ عشیرتهمْ یا خاندان ایشان أولئک کتب فی قلوبهم الْإیمان ایشان آنند که الله ایمان در دلهاى ایشان نهاد و نوشت و او کند.
و أیدهمْ بروح منْه و نیرویى داد ایشان را و یارى کرد پیغامى و بخشایشى از خود، و یدْخلهمْ جنات تجْری منْ تحْتها الْأنْهار و در آرد ایشان را در بهشتهایى زیر آن جویها روان. خالدین فیها ایشان جاویدان در آن. رضی الله عنْهمْ الله ازیشان خشنود و رضوا عنْه و ایشان از الله خشنود أولئک حزْب الله ایشان که چنیناند، سپاه خداىاند ألا إن حزْب الله هم الْمفْلحون (۲۲) آگاهبید که سپاه خدا جاوید پیروزاند.